follownews6

چرا ترشحات واژن گاهی بدبو می‌شود؟
بدبو شدن ترشحات واژن به دلیل قارچی شدن محیط داخل واژن است. عوامل فراوانی می‌توانند سبب رشد قارچ‌ها در واژن شوند که به عنوان مثال میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

پوشیدن لباس‌های زیر تنگ یا پلاستیکی که از عبور هوا جلوگیری ‌کند میتواند سبب رشد قارچها در واژن شود.
استفاده از ژل یا صابون واژینال که سبب به هم ریختن ph محیط شود.
مشکلات هورمونی در دوران قاعدگی، بارداری یا یائسگی
برخی بیماری‌ها نظیر دیابت یا مصرف برخی داروها مثل آنتی‌بیوتیک‌ها.
بهترین کار برای پیشگیری از قارچی شدن واژن تعویض مرتب لباس‌های زیر و نوار بهداشتی در دوران سیکل ماهانه است.

آیا شستن واژن پس از برقراری رابطه جنسی لازم است؟
برای پیشگیری از بروز عفونت‌های ادراری توصیه می‌شود پس از اتمام رابطه جنسی خانم‌ها نیز توالت بروند و از صابون ملایم یا ژل مخصوص شستشو استفاده کنند. شستن داخل واژن بی‌فایده است و توصیه نمی‌شود.

چرا برخی خانم‌ها در حین رابطه جنسی درد دارند؟
دلیل درد طی رابطه جنسی، یا خشکی واژن است یا عفونت واژن. که در صورت اول مشکل به کمک استفاده از ژل مخصوص حل می‌شود و در مورد دوم باید به متخصص زنان مراجعه کرد.یکی دیگر از دلایل درد که البته بسیار نادر است یک نوع ناراحتی روانی به نام واژینیسم است که در آن فرد از خود، بدن و جنس‌اش ناراحت و ناراضی است. در ۵ تا ۱۰ درصد زنان نیز آندرومتریوز یا مشکلات رحمی دلیل دردهای عمیق است که به هر حال باید برای درمان آن به پزشک زنان مراجعه کرد.

آیا زایمان واژن را خراب می‌کند؟
زایمان ممکن است کمی به فرج به دلیل برشی که حین زایمان در اپیزیوتومی داده می‌شود، آسیب برساند. به محض اتمام زایمان، ماهیچه‌ها و بافت‌های رحم و واژن مجددا جمع می‌شوند البته همه چیز به نوع بافت و سن مادر بستگی دارد.

آیا امکان دارد به سرطان واژن دچار شویم؟
بله.اما این نوع سرطان ( سرطان واژن ) بسیار نادر است در عوض سرطان دهانه رحم بسیار شایع است به همین دلیل توصیه می‌شود برای کاهش احتمال ابتلا تمام خانم‌ها از ۲۰ سالگی و قبل از ۲۳ سالگی واکسن پاپیلوما ویروس انسانی را بزنند و به طور مرتب برای معاینه پیش پزشک زنان بروند.

افتادگی رحم یعنی چه؟
گاهی اوقات به دلیل مشکلاتی که برای ماهیچه‌ها و رباط‌های پرینه به وجود می‌آید رحم، مثانه و رکتوم دچار افتادگی می‌شوند. تقریبا ۱۵ درصد زنان با این مشکل روبه‌رویند و اکثرا نیز در سن یائسگی به آن دچار می‌شوند. بارداری، زایمان طولانی و سخت، درشتی نوزاد و دوقلوزایی از جمله دلایل افتادگی رحم است اما این ناراحتی گاهی در زنان که وزن نرمال دارند تنها یک بار زاییده‌اند هم دیده می‌شود. در واقع جنس بافت‌ها در این میان بسیار مهم است. در صورتی که خانم مبتلا در حین رابطه جنسی احساس ناراحتی کند یا خود بخواهد، به کمک عمل جراحی می‌توان مشکل را برطرف کرد.

مقاربت از راه دهان آیا خطرناک است؟
مطالعات انجام شده حاکی از آن است که رابطه جنسی دهانی کاملا بی خطر نیست، هم برای فاعل و هم برای مفعول امکان انتقال STD (***ually Transmitted Diseases = بیماریهای جنسی سرایتی) وجود دارد

چه بیماریهای جنسی (STD) از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل می شود؟
شایعترین بیماری جنسی منتقله از طریق رابطه جنسی دهانی، هرپس (Herpes Simplex Virus = HSV) است. هرپس دو نوع کلی دارد:HSV که منجر به دانه هایی (تاول تبخالی) در اطراف دهان می شود در حالی که HSV-2 منجر به زخمهای تناسلی می گردد.
HPV که مخفف Human Papilloma Virus است هم ممکن است از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل شود و منجر به زگیل هایی در اطراف و یا داخل دهان گردد.
مشخص شده است که گنوره (Gonorrhea) هم میتواند از فرد آلوده در طی رابطه جنسی دهانی به فرد مقابل منتقل گردد و سپس عفونت از گلوی آن فرد به ناحیه تناسلی افراد بعدی منتقل شود. بدن بطور طبیعی در طی ۳ ماه میتواند باکتریهای گنوره در گلو را از بین ببرد ولی عفونت ناحیه تناسلی نیاز به درمان آنتی بیوتیکی دارد.
امکان انتقال کلامیدیا (Chlamydia) هم از طریق رابطه جنسی دهانی وجود دارد، اگرچه کمتر رخ میدهد. کلامیدیا و گنوره منجر به زخم گلو می شوند (Sore throat). خیلی از افراد ممکن است آلوده به این میکروب باشند ولی بدون علامت بوده و از آن آگاه نباشند.
سیفلیس (Syphilis) هم در شرایط خاص امکان انتقال در طی رابطه جنسی دهانی را دارد و آن هم در صورتی است که دهان در تماس با زخم باز یا راش پوستی عفونی قرار گیرد.
احتمال انتقال عفونتهای دستگاه گوارشی و انگلها هم درصورت تماس دهان با مقعد وجود دارد.
هپاتیت A ویروسی است که در مدفوع فرد آلوده وجود دارد و در طی تماس دهانی-مقعدی امکان انتقال دارد.
هپاتیت B بطور کلی در خون است و تنها درصورتی که در تماس رابطه جنسی دهانی ، خونی وجود داشته باشد منتقل می شود.
آیا HIV از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل میگردد؟
انتقال HIV در طی رابطه جنسی دهانی برای هر دو فرد فاعل و مفعول با احتمال کم (Small risk) وجود دارد.احتمال انتقال از فرد مفعول HIV مثبت به فاعل سالم در صورتی امکانپذیر است که فاعل در تماس با ترشحات جنسی (مایع منی یا ترشحات واژن) یا خون (خون عادت ماهانه یا زخمی در ناحیه تناسلی یا مقعدی) مفعول به بریدگی-زخم یا جراحت یا منطقه ملتهبی در دهان یا گلوی فرد فاعل برسد.

پوشش دهان و گلو در برابر عفونتهای ویروسی (همانند HIV) بسیار مقاوم است و اگر فرد سالم باشد امکان انتقال محتمل نیست.

بعلاوه امکان انتقال از مفعول HIV مثبت به فاعل سالم، در طی رابطه جنسی دهانی، خیلی کم است دلیل آن هم این است که میزان HIV موجود در بزاق دهان بسیار بسیار کم است و به اندازه ای نیست که منجر به آلودگی فرد مقابل گردد. تنها خطر در این حالت ممکن است بخاطر وجود زخم خونریزی دهنده یا لثه خونریزی دهنده در فرد HIV مثبت باشد که خون را به مخاط دستگاه تناسلی یا مقعدی و یا زخم و جراحتی که ممکن است فرد سالم مقابل داشته باشد، منتقل کند (هپاتیت C هم از این طریق منتقل میگردد)

ریسک انتقال HIV از فرد آلوده از طریق رابطه جنسی دهانی بسیار کمتر از ریسک آن در طی Anal یا Vaginal است.

تعیین دقیق میزان ریسک انتقال HIV در نتیجه رابطه جنسی دهانی بسیار مشکل است چراکه اکثر افرادی که رابطه جنسی دارند تنها منحصر به رابطه جنسی دهانی نمی شود و فرمهای دیگر رابطه جنسی (آنال یا واژینال) را هم شامل می شود بنابراین تعیین اینکه انتقال HIV از طریق رابطه جنسی دهانی بوده یا فرمهای دیگر رابطه جنسی، بسیار مشکل است.

نهایتا اینکه عوامل متعددی ریسک انتقال HIV از طریق رابطه جنسی دهانی را افزایش می دهند من جمله زخمها و جراحات دهانی- خونریزی لثه-زخمهای تناسلی- سوراخ کردن دهان (oral piercing) و حضور همزمان دیگر بیماریهای جنسی.

خطر انتقال ویروس در رابطه دهانی
خطر بالقوه:
در تماس دهانی با آلت مردانه به شکل نظری خطر انتقال برای شریکی که تماس دهانی را انجام می دهد (کسی که آلت را با دهان خود تحریک می کند) وجود دارد. بدلیل اینکه آلودگی از طریق ترشحات پیش ازمنی و منی به دهان راه پیدا می کند.

برای شخصی که آلت وی بوسیله دهان شریک جنسی اش تحریک می شود نیز، از نظر نظری خطر انتقال آلودگی وجود دارد به دلیل آن که آلودگی مستقیماً از ترشحات دهان بوسیله خراش، بریدگی روی پنیس و همچنین از طریق منی با خون تماس پیدا می کند.

خطر مستند:
البته میزان خطر به مراتب بسیار کمتر از خطر تماس جنسی مقعدی و واژینال است.ضمناً ویروس اچ. آی. وی. می تواند به شخص دریافت کننده انتقال پیدا کند حتی در مواقعی که انزال صورت نگرفته و مایع منی خارج نشده باشد.

خطر انتقال ویروس در تماس دهانی با واژن
خطر بالقوه:
در تماس دهانی با عضو جنسی زنانه به شکل نظری خطر انتقال برای شریکی که تماس دهانی را انجام می دهد (کسی که واژن را با دهان خود تحریک می کند) وجود دارد. بدلیل اینکه مایعات مهبلی آلوده و خون واژن آلوده می تواند به داخل دهان راه پیدا می کند. (این مسئله محدود به خون دوران قاعدگی نمی شود.)

برای خانمی که عضو جنسی وی بوسیله دهان شریک جنسی اش تحریک می شود نیز، خطر انتقال آلودگی وجود دارد، اگر ویروس و یا خون آلوده ازمایعات دهان و به واژن و زخم های مهبلی و یا دیواره واژن تماس پیدا کند.

خطر مستند:
میزان خطر انتقال اچ. آی. وی. در این مورد نیز به مراتب بسیار کمتر از خطر انتقال ویروس از طریق تماس جنسی مقعدی و واژینال است. در هر صورت در چندین مورد گزارش شده از انتقال ویروس ازطریق دهان، بیشتر تماس دهانی با واژینال گزارش شده است.

خطر انتقال ویروس در تماس دهانی با مقعد
خطر بالقوه:
در تحریک دهانی مقعد نیز به شکل نظری خطر انتقال برای شریکی که تماس دهانی را انجام می دهد (کسی که مقعد را با دهان خود تحریک می کند) وجود دارد. بدلیل اینکه این عضو در معرض خون آلوده قرار دارد که از ضایعات، ترشحات و خونی که بر اثر برش، زخم و یا خراش در اطراف مقعد پدید می آید به داخل دهان راه پیدا می کند.

برای شریک جنسی که مقعد وی بوسیله دهان دیگری تحریک می شود نیز، خطر انتقال آلودگی وجود دارد، اگر ویروس و یا خون آلوده ازمایعات دهان و با مقعد تماس پیدا کند.

خطر مستند:
مواردی مستدل و مستند از انتقال بوسیله تماس دهانی با مقعد ثبت شده است.